Strach przed pająkami

Skutecznym podejściem do oswojenia własnych lęków jest stopniowe narażanie się na sytuacje, które wywołują ten niepokój. Unikanie tych okoliczności teoretycznie pozwala nam uniknąć lęku. Jednak równocześnie utrzymuje lęk w stanie uśpienia. Kiedy napotkamy sytuację, której się boimy, strach natychmiastowo powraca.

Strach co pomaga

Zbliżanie się do sytuacji, które budzą w nas lęk, może rozwijać zdolność radzenia sobie z tym uczuciem i pomniejszać jego intensywność. Możemy stopniowo przyzwyczajać się do tego lęku poprzez oswojenie go. Wyzwanie to wymaga osobistej decyzji, aby skonfrontować się z tym stanem. To zadanie nie jest proste do wykonania. Pomóc może wyobrażenie sobie naszego poziomu lęku na subiektywnej skali, na przykład od 0 do 100. To subiektywna skala, więc każdy musi określić, kiedy u niego lęk jest na zerowym poziomie, a kiedy osiąga maksimum.

Stosunkowo niski poziom lęku może występować, na przykład podczas wakacji w przyjaznym otoczeniu i przyjemnych warunkach. Z drugiej strony dla osoby cierpiącej na arachnofobię, maksymalny poziom lęku może nastąpić w sytuacji, gdy ma pająka na sobie. Stan ten reprezentuje 100% lęku, czyli to, czego ta osoba się najbardziej obawia.

Dalej, u tej samej osoby, możemy wyobrazić sobie zdarzenie, w którym pająk jest blisko. Wtedy odczuwa ona lęk na poziomie 90%. Lęk maleje do 80%, gdy pająk oddala się o metr od przerażonej osoby. Na odległość jednego pokoju, czyli około 60%, jej lęk jest mniejszy, kiedy widzi pająka. Natomiast 40% lęku może towarzyszyć spojrzeniu na plamkę, której nie jesteśmy pewni, czy to naprawdę pająk. Przyglądanie się zdjęciu pająka może wywoływać około 30% lęku, a sama rozmowa o pająkach już tylko 15%.